Onderwijs, maar voor wie eigenlijk…?

‘Je moet ook echt overwegen om het onderwijs te integreren in je plan’, zegt Teunis Jacob. Ik twijfel daar wat over. Ik moet zelf al zo veel leren. Kan ik anderen wel de ruimte bieden om ook wat te leren?
Toch trek ik de stoute schoenen aan en bel naar Sjaak Kreeft, de directeur van Yuverta in Ottoland. Nou, dat blijkt een gouden zet!

Alleen al de kennismaking met Sjaak is feestelijk. Hij kent velen in de Alblasserwaard, is betrokken bij allerlei relevante initiatieven en heeft een duidelijke mening die past bij labland. Sjaak leidt me trots rond en stelt me daarna voor aan Patrick Asmawidjaja, de practor op zijn school.

Een practor is iemand die op zijn of haar instituut zorgt voor ‘verdieping en een overkoepelend verhaal’. Iemand die onderzoek en literatuur over onderwijsvernieuwing en de dagelijkse praktijk met elkaar in verband brengt.

Met Patrick bespreek ik dan ook meteen de samenwerkingsmogelijkheden. Zoals 4de jaars VMBO-ers die meedenken en meebouwen, onder leiding van een loonwerker, aan delen van labland. Op projectbasis, of misschien wel regelmatiger.

Ik zie nu ook beter de mogelijkheden om onderwijs te integreren. En daar ook nog van te genieten.
Al was het maar omdat een 4e jaars landbouwschool-student heel veel beter een wal kan bouwen, een gat kan graven of gewas kan planten dan ik.
Het is dus onderwijs voor mij!!!